مجنون نامه

امروز عصری است

                 که عشق

                             سوء تفاهمی است

که با «متاسفم» گفتنی فراموش می شود

---

دیروز خواب دیدم یکی بهم پیشنهاد کار تو آبدارخونه ی یه جایی رو داد! منم کلی ذوق کردم و قبول کردم. هرچی فک میکنم یادم نمیاد اون یارو کی بود و اونجایی که قرار بود برم آبدارچیش بشم کجا بود!

دیشب هم یه خواب فوق چرت و مزخرف دیدم که امیدوارم خدا بخیر کنه.

---

من هرچی فکر می کنم نمیتونم شخصیتی مثل مجنون -قیس بنی عامر- رو برا خودم توجیه کنم. اصلا به نظر من آدم موجهی نیست این یارو. آخه یعنی چی این رفتار؟ گیرم که معشوقت مرده - حالا کار نداریم که لیلی مالی هم نبود! - مثلا رفتی سر قبرش نشستی - اونقدر نشستی که نشیمنگاهت ... - و مُردی که چی رو ثابت کنی؟ میخواستی بگی خیلی عاشقی؟ خب گفتی؛ آخرش به کجا رسیدی؟ مث بچه آدم میرفتی زندگیتو ادامه میدادی خیلی بد میشد واست؟

یا حتی اون یارو فرهاد؛ مثلا اومدن بهت خبر مرگ شیرین رو دادن، خب اولا که آدم حسابی باید وقتی بهش خبر میدن تحقیق کنه، نه اینکه همینطوری چشم بسته قبول کنه؛ ثانیا، اصلا فرض کنیم که شیرین مُرد، تو واسه چی زدی خودتو نفله کردی؟ نه خداییش یکی به من بگه هدفش چی بود؟

از نظر من که این دوتا شخصیت رسما دیوانه تشریف دارن، باید یه مدت تو بیمارستان روانی بستریشون میکردن و دست و پاشونو هم میبستن که بلا سر خودشون نیارن، شاید بعد از یه مدتی سر عقل بیان!

اگر با من نبودش هیچ میلی    چرا جام مرا بشکست لیلی؟

خب چه ربطی داره؟ هرکی مثلا بیاد بزنه تو گوشِت، یعنی خیلی بهت مایله؟ همین استدلالهارو میکنی که بهت میگن مجنون دیگه!

---

پی نوشت: احتمالا این مطلب در آینده نیاز به توضیحات داشته باشد!