خونِ دل نوشت

خدایا همچنان مخلصتم، همچنان متشکرم، ولی دارم دیوونه میشما! حواست هست؟! از اون بالا مارو میبینی یا بگم بچه ها چشم پزشک معرفی کنن بهت؟ هوا رو داری یا رفتی هواخوری؟

ولی جدا از شوخی حال میکنم باهات که هستی، که نمیگی «میخوای بعدا حرف بزنیم؟»؛ نمیگی «تو ازم کوچیکتری!»، که اگه میگفتی، هیچکس نمیتونست باهات حرف بزنه؛ نمیگی «الآن کلاس دارم بذارش برا بعد»؛ حتی نمیگی «دیگران به حرف زدن من و تو حساس میشن!». همیشه هستی که آدم بتونه محکم بگه: «حسبنا الله و نِعم الوکیل، نِعم المولی و نِعم النصیر».

---

من همینجا رسما علاقه ی شدید خودم رو به ترکیب «ضرس قاطع» اعلام می کنم! حاج آقا جلال هم خیلی علاقه دارن به این کلمه.

---

چرا هیچکس منُ دعوت نمیکنه برم کنسرت شهرام ناظری؟ یعنی من از مهناز کمترم؟

---

به خواب می ماند،

                        تنها، به خواب می ماند

چراغ، آینه، دیوار، بی تو غمگینند

تو نیستی که ببینی

                           چگونه با دیوار

به مهربانی یک دوست، از تو می گویم

تو نیستی که ببینی، چگونه از دیوار

جواب می شنوم.

تو نیستی که ببینی، چگونه، دور از تو

به روی هرچه درین خانه ست

غبارِ سربیِ اندوه، بال گسترده است

تو نیستی که ببینی، دل رمیده ی من

بجز تو، یاد همه چیز را رها کرده است.

تو نیستی که ببینی - فریدون مشیری

---

پ.ن: زیاد هم خونِ دل نوشت نشد! عنوان گذاری اجباری همین مشکلات رو هم داره دیگه!