سوگنامه

آدم بره به کی بگه؟!

---

قیافه م داره میشه مث آدمای داغون. هر 10 دقیقه یه بار باید برم یه آب به صورتم بزنم که بدبختی از تو چشام نزنه بیرون.

راه رفتنم همیشه مثل آدمای داغون بوده. هنوزم همونه. فک کنم بالای سه چهارم زندگیم رو باید لنگ لنگان طی کنم. حالا یه مدت به خاطر پیچ خوردگی، یه مدت به خاطر لگد خوردگی، یه مدت هم به خاطر تاول زدگی.

حرف زدنم فک نکنم مث آدمای داغون شده باشه. فک کنم هنوز میتونم حواسمو جمع کنم که صدام نلرزه.

چقدر خوبه آدم بتونه تو هر حالتی به هر کی که رسید یه لبخند ملیح تحویلش بده!

---

محمدهادی که معلوم نیست چی شده که مسجد جامع نمیاد. سید فهیم هم 10 روز یه بار پیداش میشه که معمولا عجله داره. آرمین هم رفته شده مکبّر ثابت حاج آقای بهبهانی.

اصلا منم تصمیم گرفتم تحریم کنم مسجد جامع رو. دیگه نمیرم.

---

نمیشه یه Skip These Steps بزنیم که زندگی یه چند گامی از اینجا بره جلوتر؟ حوصله این روزا رو ندارم.