یادِ ایام

چند وقت پیش تو خبرا داشتیم که یکی از مفتی های عربستان فتوا داده بود که اختلاط زن و مرد جایز است؛ چند روز بعدش چند نفر معترض رفته بودن درِ خونه ش اعتصاب کرده بودن و داد میزدن که: «به زنِت بگو بیاد بیرون میخوایم باهاش اختلاط کنیم»

---

یادش بخیر قدیما رفقا بودن هی با هم میرفتیم پیاده روی. خودم معروف بودم به اینکه همش پایه هستم برای ول گردی و الکی خیابون متر کردن. حالا دیگه هیچکس نیست که بخوام پایه باشم و باهاش برم. هیچکس هم پایه نیست که با من بیاد. مجبورم تنهایی تو یه روز ۴ ساعت پیاده برم که پام دوباره تاول بزنه!

از تنهایی مسجد رفتن هم خسته شدم. مجبورم برای تنوع از اینجا یه ساعت بکوبم برم مسجدالاقصای گلشهر که شاید یه آشنایی اونجا پیدا کنم؛ که نمیکنم!

خدا بیامرزه علی رو که الان اونم تو مایه های خودمه وضعش. اون بدبختم تو تهران زده تو تیریپ عزلت نشینی و حال نکردن با جماعتِ آدمیزاد.

+ مجتبی همچنان هِی میره تهران و خوابگاه گیر نمیاره و دیپورت میشه! امشب دوباره برمیگرده.

++ با مجتبایمان هم هیچوقت در حدی صمیمی نبودیم که حالش را ببریم. همچنان که با معین و خواهر گرامیمان و والدینِ محترممان نبودیم.

---

وبلاگ کلاسمون به رحمت خدا پیوسته که بنا به دلایلی توضیحی در موردش نمیدم. اما فک کنم مجبور بشم اون مطلبی که در مورد مقایسه ی بلاگفا و بلاگ اسکای نوشته بودم رو با یه سری اصلاحاتی همینجا بذارم؛ چون بسی دوستش دارم و غیر از اونجا و اینجا جای دیگه ای رو تو این دنیای فانیِ مجازی ندارم.

---

باران نوشت: ما که اینجا همچنان گرممونه ولی میگن شهر شما بارونیه این روزا. خوش با حالتون. ما همچنان با عرقِ خودمون خیس میشیم! اگه بیکار شدین یه دعایی هم به حال ما بکنین.