گل

قرار بود به ۴نفر به قید قرعه جایزه بدیم که کلا دو نفر بیشتر جواب درست ندادن. در واقع پاسخ درست گزینه‌ی ۴ بود. واقعا هم گاردِ عذرخواهی گرفته بودم که سمندسوار پیش‌دستی کرد! پس با این اوصاف آقامهردادِ عزیز و همون عزیزی که معتقدن اسمشون مهم نیست رو برنده‌ اعلام می‌کنم. اما با توجه به بعدِ زیادِ مسافت از اینجا تا تهران و رشت مجبورم فعلا جایزه‌ی این عزیزان رو همینجا در معرضِ دیدِ عزیزان به امانت بذارم؛ تا اگه ان‌شاءالله سعادتی حاصل شد و موفق به دیدار شدیم؛ شاخه گلِ موعود رو تقدیم کنم.

+ قبل از انتشارِ مطلب مطلع شدیم که دکتر اشتباهی هم شرکت فرمودن تو نظرسنجی. و البته جوابشون هم درست بود. پس یه شاخه گل هم به ایشون بدهکار شدیم!

بعد (بدنوشت): مثلا تصمیم گرفته بودم کلا کمتر مزاحمِ دوستانی بشم که سابقه‌ی ناراحت شدن از حرفام رو دارن. تو یه سری مواردی موفق بودم و تو بعضی از ابعاد توفیقی حاصل نشد! ولی ظاهرا مشکل ریشه‌ای‌تر بود و آشنایی با بنده خودش برای بعضی از عزیزان موجبِ ناراحتی بود! ایشالا که رفع بشه همه‌ی این ناراحتی‌ها.

---

سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم		رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال نهانم
گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم		بازگویم که عیانست چه حاجت به بیانم
هیچم از دنیی و عقبی نبرد گوشه خاطر		که به دیدار تو شغلست و فراغ از دو جهانم
گر چنانست که روی من مسکین گدا را		به در غیر ببینی ز در خویش برانم
من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم		نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم
گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن		که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم
نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت		دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم
من همان روز بگفتم که طریق تو گرفتم		که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم
درم از دیده چکانست به یاد لب لعلت		نگهی باز به من کن که بسی در بچکانم
سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم		که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم