چشم شهلای من!

نمی‌دونم چی شده که این اواخر حشره‌ها به چشمِ بنده علاقه‌ی وافر پیدا کردن! اصلا یه چیزی فراتر از علاقه؛ عشق، اونم تا مرحله‌ی فنا! همین‌طوری که دارم راه می‌رم یهو می‌بینم که یه حجمِ سریع و سیاه و ریز داره در یک حرکتِ سهمی‌وار به طرفم میاد؛ بعد یهو می‌ره تو چشمم! نیست چشای من خیلی خوشگل و دلبر تشریف دارن، این بندگانِ خدا میان خودشونو می‌کوبن بهش که در کنارِ معشوقشون فنا بشن!

فک کنم تو این هفته سه چهار باری این اتفاق افتاده.

تو این هفته دوبار خواب دیدم داره بارون میاد! الآن weather.com میگه که ده روزِ دیگه بارون میاد. ایشالا که این‌دفه پیش‌بینی‌ش عوض نشه.

همچنان تو مدلِ وراجی به سر می‌برم. با همه اونایی که قبلا اصلا حرف نمی‌زدم اگه موقعیتش پیش بیاد شوع می‌کنم به حرف زدن! در واقع تا حالا تو برگشت به همون وضعیتِ دلخواهِ خودم فقط در موردِ همین وبلاگ موفق بودم!

+ از نظر روحی توپم! درس داره وضعش بهتر میشه؛ کار هم یکمی داره بیشتر راه میوفته. عوضش از نظر جسمی کاغد مچاله هم نیستم! همینطوری الکی یهو سَردم میشه؛ زانوی پای راست و شستِ پای چپم هم درد می‌کنن. (کمتر از دو هفته دیگه احتمالا باید بریم مسابقات). سردرد هم بعضی وفتا یه‌بارکی سراغی ازم می‌گیره.

چندلحظه‌بعد‌نوشت: تصحیح می‌کنم، توپِ توپ هم نیستم! الآن ناگهان رفتم تو همون حالتِ روانیِ خفنی که احتیاجِ شدید حس می‌کنم برای اینکه یه نفر کنارم باشه که باهاش حرف بزنم؛ یا با من حرف بزنه!