اگر کسی در مقابل جوانان ادّعا کند و بگوید نظام اسلامی ما هیچ عیبی ندارد و
همان قالبی را که اسلام خواسته، ما پیاده میکنیم، گزاف گفته است.
بههیچوجه اینطور نیست. خود ما انسانهای ضعیفی هستیم. وقتی کسانی اسم
مبارک امیرالمؤمنین علیهالسّلام یا اسم مبارک ولیعصر روحیفداه را
میآورند، بعد اسم ما را هم دنبالش میآورند، بنده تنم میلرزد. آن حقایق
نور مطلق، با ما که غرق در ظلمتیم، بسیار فاصله دارند. ما گیاه همین فضای
آلوده دنیای امروزیم؛
ما کجا، کمترین و کوچکترین شاگردان آنها کجا؟ ما کجا و
قنبرِ آنها کجا؟ ما کجا و آن غلام حبشی فداشده در کربلای امام حسین
علیهالسّلام کجا؟ ما خاک پای آن غلام هم محسوب نمیشویم. اما آنچه که
حقیقت است، این است که ما به عنوان مسلمانانی که راهمان را شناختهایم،
تصمیم خود را گرفتهایم و نیروی خود را برای این راه گذاشتهایم؛ با همه
وجود در این راه حرکت میکنیم و ادامه خواهیم داد. نواقصی در کار ما وجود
دارد؛ همه این نواقص هم قابل حلّ است. البته وقتی این نواقص را حل کنیم،
اینطور نیست که به غایت مطلوب رسیدهایم؛ نه، راه کمال تمامنشدنی است. در
این جادهای که ما حرکت میکنیم، هر کیلومتر به کیلومترِ آن توقّف ممنوع
است؛ نباید توقف کرد؛ همچنان باید جلو رفت. بسیاری از مشکلات کنونی که ملت و
کشور ما با آنها دست به گریبان است، قابل حلّ است. مقداری از آنها برعهده
من و امثال من و برعهده دولتمردان است؛ یک مقدار از آن هم برعهده مردم است.
.... فقط یک مقدار دیگر می ماند که به مزایده می گذاریم هرکس پیشنهاد بالاتری داد او به دوش بکشد
تکبیر!