من کلا خیلی آدم معاشرتی نیستم. حوصله فامیل و دوست و آشنا و در و همسایه و اینا رو زیاد ندارم. منزوی نیستم البته. ولی به میل خودم زیاد با کسی نمی‌گردم. جز یه معدود افرادی، مثل الحسینی، یا چوپی. که البته دست تقدیر هردوتا رو از اینجا دور کرده. امروز اما بعد از مدت‌ها با یه آدمی آشنا شدم که از صحبت کردن باهاش لذت بردم. دلم می‌خواد موقعیتش پیش بیاد تا هر چند وقت یه بار برم پیشش حرف بزنه برام. این آدم البته سنش نزدیک به سن پدربزرگ منه! و شاید ........... هیچی فعلا! بماند!

خلاصه اینکه امروز یه آدم محبوب دیگه تو زندگیم یافتم! خدایا این آدم محبوب را به ما به شدت نزدیک‌تر بگردان  الهی آمین