پینوکیو بعد از 40 قسمت آدم شد اما من ...

ماه رمضون شد و ما همچنان آدم نشدیم. خدایا خودت یه حرکتی رو ما بزن دیگه، ما گردنمون کلفت شده و زورمون زیاد، با این روشهای معمولی اصلاح نمیشیم انگار!

این روزا دل تنگی هام بیشتر شده. قدیما به جوونای عاشق ناقص العقل میگفتن: "دو روز که گشنگی بکشی عاشقی از کله ت میپره!"؛ ما دو روز گشنگی کشیدیم تازه عاشقی زده به کله مون! کلا هیچیم به آدمیزاد نرفته ظاهرا!

گشنگی به نظر میرسه بیشتر به مغزم فشار میاره تا شکمم، از دیروز صبح سردردگرفتم. الان هم میدونم اگه بخوابم کلی وقتم هدر میره. واسه همین گفتم اول آپ کنم بعد برم دنبال خواب.

ویندوزمون رو بالاخره به لطایف الحیلی فعالسازی کردیم، که اگه نمیکردیم 21 روز دیگه از کار می افتاد و پدرمونو در میاورد. پسرعمه ی گرامیمون نشسته بود و هی آیه ی یاس میخوند که چون ویندوز رو آپدیت کردی دیگه نمیتونی فعالش کنی، در لحظاتی که سخنانش به اوج رسیده بود موفق شدم و زبونِ دلم رو واسش در آوردم

الان از اون لحظاتیه که دوس دارم هی بنویسم. ولی یادم نیست که چی میخواستم بنویسم. پس بیخیال. یه کامنت تو یاهوی عزیزان میذاریم و ... والسلام.