حافظ نوشت

به مناسبت روز گرامیداشت حافظ یه تفالی زدیم ببینیم چی میگه:

خیز و در کاسه ی زر آب طربناک انداز..........پیشتر زان که شود کاسه سر خاک انداز

عاقبت منزل ما وادی خاموشان است..........حالیا غلغله در گنبد افلاک انداز

چشم آلوده نظر از رخ جانان دور است..........بر رخ او نظر از آینه پاک انداز

به سر سبز تو ای سرو که گر خاک شوم..........ناز از سر بنه و سایه بر این خاک انداز

دل ما را که ز مار سر زلف تو بخست..........از لب خود به شفاخانه تریاک انداز

ملک این مزرعه دانی که ثباتی ندهد..........آتشی از جگر جام در املاک انداز

غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند..........پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز

یا رب آن زاهد خودبین که بجز عیب ندید..........دود آهیش در آیینه ادراک انداز

چون گل از نکهت او جامه قبا کن حافظ..........وین قبا در ره آن قامت چالاک انداز

فک کنم میگه قبل از اینکه دوباره تصادف کنی و کاسه ی سرت خاک انداز بشه، اون چشمِ آلوده ی مزخرفتُ پاک کن و آدم شو!

---

یکی دو روزی خود را لوس نمودیم با ذکر واقعه ی تصادف! اندکی جلب محبت در پی داشت که حالش را بردیم! باید یواش یواش برگردیم به حالت عادی.
از آنجایی که یادم نمی ماند، حرفی نزنم که بسی بر بخورد؛ تصمیم گرفتم اندکی کمتر حرف بزنم، تا به کسی برنخورد! خسته شدم از عذرخواهیِ مکرر. دوستان هم خسته شده اند ظاهرا!

دزدنوشت: یک دزدی تشریفش را آورد به آپارتمان ما و کفش های آقای منوچهری + صندوق صدقات + دستگیره ی دروازه ی ساختمان را بُرد!