آشکارنامه!

سوال اول: آیا حاجی متقاعد شد؟

- در مورد درست بودن آمار انتخابات بله، اما بعدش طبق معمول به جمله ی «خب این درست، ولی اون چی!» رو آورد! یعنی تا یه ایرادش برطرف شد چسبید به یه گیر دیگه و البته رفت! نموند در مورد اون هم بحث بشه و متقاعد بشه.

سوال دوم: نظر سنجی یک موسسه خارجی در ایران چطور انجام می شه که هم درست تر و هم معتبر تر از ایرانی هاست؟

- نظرسنجی یک موسسه خارجی نمیتونه درستتر و معتبرتر باشه، اما نظرسنجی چند موسسه خارجی وقتی جوابهای مشابه میدن میتونن معتبرتر باشن. اینکه چطور میتونه، منظورت روش نظرسنجی بوده؟ فک میکنم این نظرسنجیها را معمولا تلفنی انجام میدن و با انتخاب یه نمونه های مشخصی از دسته های مختلف جمعیتی. مثلا موسسه TFT فک میکنم نظرسنجی رو با یه نمونه 1001 نفره انجام داده بود. حالا اگه فرصت بکنم میرم توضیحات نظرسنجی رو واستون میذارم تا کاملا با روشش آشنا بشین.

به نظرسنجیهای ایرانی هم که گفتم چطور نمیشه اعتماد کرد.

سوال سوم: به نظر شخص شما همه مردم به یک اندازه حق رای دادن در انتخابات رو باید داشته باشن؟ به عبارت دیگه اندازه رای یک دکتر یا مهندس با اندازه رای یه آدم بی سواد و بدون دانش یکی باید باشه؟

- سوال بسیار خوبیه! بله همه یک اندازه حق رای دارن! حرف من سر ارزش رای نیست، سر حق رایه. روشی که شما میگین، یعنی محدود کردن رای دهندگان به یه سری افراد خاص، کم کم باعث جدا کردن قشر خاص دیگه ای -معمولا قشر محروم- از جامعه میشه که اون هم یه نوع بی عدالتیه. ما بارها شعار میدیم که شغل یه رفتگر ممکنه از شغل یه مهندس عمران بااهمیتتر باشه. اگه قرار باشه از رای دادن محرومش کنیم این شعار کشک میشه! و اینکه طبقه ی مثلا کشاورز یا بگیم روستایی کشور از حق انتخاب محروم بشن یه فاجعست از نظر من! چون با خودشون میگن سرمایه دارا واسه خودشون یکی رو انتخاب میکنن و ما هم باید تحمل کنیم. اونوقت شاید همه کشاورزا مثلا برن مهندس بشن. و ما کشاورزی برامون نمیمونه!

سیر را غم گرسنه نیست برادر من. پس به گرسنه اجازه بدیم که خودش غم خودشو بخوره.

البته اینو در مورد رئیس جمهور گفتم که شرایط خاصی داره. وگرنه مشخصه که مثلا وقتی قراره یه مهندس انتخاب کنیم برای ریاست نظام مهندسی، خب خود مهندسین باید رای بدن، من بی سواد که اون وسط حقی ندارم واسه رای دادن. شرط ریاست نظام مهندسی تخصص تو رشته ی خودشونه که این تخصص رو اهلش تشخیص میدن. اما ریاست جمهوری شرط اصلیش این نیست که طرف دکتر یا مهندس باشه، شرط اصلیش چیزای دیگست. البته مدرک تحصیلی هم جزو فیلترها هست، اما نه اینکه هدف باشه. وگرنه میگفتن دکتر چون دکتره از مهندس که مهندسه لایقتره واسه ریاست جمهوری! (این پاراگراف آخرو به یه منظور خاصی گفتم البته!)

سوال چهارم: اگر فرض بر این بگیریم که همه چیز درست و قانونی بوده آیا الان همه از این انتخاب راضی هستن؟ یعنی اندازه این نمودارها دست نخورده؟

- چرا دست خورده. خیلی هم تغییر کرده. مسلما طرفدارای دکتر کم شدن. و البته مطمئنم طرفدارای مهندس هم کم شدن. چون همه ی اونایی که به مهندس رای دادن کسایی نبودن که به شدت از وضع موجود ناراضین و پتانسیل تبدیل شدن به ضدنظام رو هم دارن. خیلیاشون کسایی بودن که با دیدن مهندس واقعا یاد دوران امام خمیی و جبهه و این چیزا افتادن و بهش رای دادن. اون آدما از نظر من با دیدن اون رفتار بعد از انتخابات از مهندس دیگه طرفدارش نیستن. ضمنا دیدی که باور به قانونی بودن دکتر برای طرفدارای مهندس هم در حال رشد بود. خب وقتی باور کنن که دکتر قانونیه، یعنی دیگه قبول ندارن تقلب شده، یعنی آقای مهندس برای هیچ و پوچ آوردشون تو خیابون و اینهمه گرفتاری درست کرد. این آدما به نظرت طرفدار مهندس میمونن؟

و اما نکته مهمتر، اینکه چه اهمیتی داره که الان نمودارها دست خورده یا نه؟ ما برای دوره ی چهارساله انتخابات داریم. اگه قرار بود ملاکمون برا ریاست جمهوری رو مثلا دو سال بعدش قرار بدیم، خب دوره رو دوساله میکردیم دیگه! طبق قانون رئیس جمهوری که رای آورده چهارسال فرصت کار داره. و حالا البته شرایط خاصی برای عزلش هست که یه بار درمورد بنی صدر شد و در مورد دکتر هم ممکن بود پیش بیاد، و هنوزم امکانش هست. پس اینکه الان نمودار تغییر کرده یا نه دلیل نمیشه برای تغییر ریاست جمهوری. خوشبختانه قانون خوبی داریم. طبق قانون چهارسال فرصت هست، اما نه به هر قیمتی! یعنی اینکه ساز و کار قانونی برکناری رئیس جمهور رو هم داریم. پس مشکلی وجود نداره.

البته اگه مثلا مجلس ضعیفی داریم و نمیتونن وظیفه قانونیشونو انجام بدن باز یه بحث جدای دیگست. ولی به هر حال چیزی که شما میگین چیزی رو عوض نمیکنه. نه تو ایران، که تو امریکا هم عوض نمیکنه.

اما به شخصه یه تجربه جالبی در مورد کسایی که به دکتر رای دادن دارم. اقلا از بین 10 نفری از اطرافیام که می دونم به دکتر رای دادن 4نفرشون دارن می گن که به مهندس رای دادن و اتفاقا خیلی هم دکتر رو نقد می کنن. حالا یا منافقن یا از طرد اطرافیان می ترسن بگن به کی رای دادن یا مرض دارن یا هرچی 

- منم داشتم از دوستانی که تو جمع وقتی ازش پرسیدن به کی رای دادی گفت کروبی، اما به خودم گفت که به دکتر رای داده! به خاطر این گفت کروبی که تو اون جمع همه ضد دکتر بودن! میترسید بهش گیر بدن بنده خدا. البته من گفتم به دکتر رای دادم و مشکلی پیش نیومد، اما میگم اون دوستم هم حق داشت. چون متاسفانه روند بدی تو مملکت داریم که برچسب میزنن به افراد. دلیلی نداره کسی که به دکتر رای داده روش اتیکت احمدی نژادی بزنیم! و به اونوریا هم مثلا بگیم سبزی! من تو اون شرایط یکی رو مناسب تر دیدم، اصلا هم نیازی نیست همه نظرات و کارهاشو قبول داشته باشم. اون موقع مناسبتر دیدمش و انتخابش کردم. برچسب زدن اصلا کار درستی نیست.

این هم که گفتی اتفاقا دکتر رو خیلی هم نقد میکنن، این منافاتی با رای دادن به دکتر نداره ها! منم نقد میکنم، ولی میگم بهش رای دادم. دوباره هم انتخابات بین اون چهارنفر باشه مسلما به موسوی رای نمیدم! انتخابم یکی بین دکتر و رضاییه. 

و اینکه این روند سوال کردن شما جالب نیست. در واقع حاصل یه مشکل دیگه اییه. مشکل اینه که ما عادت کردیم یه سوالاتی رو تو ذهنمون جمع کنیم. سوالاتی که وقتی برامون فقط سوالن قشنگترن. یه جورایی از به جواب رسیدنشون میترسیم چون میترسیم به اون جوابی که ما میخوایم نرسیم. سوال جمع کردن کار خیلی راحتیه. هیچ هزینه ای نداره. کاری که نیاز به زحمت داره گشتن دنبال جوابه.

سوال بی جواب تو ذهنمون که جمع میشه کلا میشیم علامت سوال. سخته که اینهمه سوال رو بتونیم با هم جوابشونو پیدا کنیم. این میشه که یکی یه جوابی به سوال الف میده، بعد جبهه میگیریم و میگیم «خب این هیچی، اون چی؟!» و به سوال ج اشاره میکنیم!

تضمین میدم که ذهنتون منهدم نشه اگه یه سوالی که تو ذهنتون هست رو برین دنبال حلش و به جوابی که دلخواهتون نیست برسین!

فک کنم لازم باشه بازم این بحثو ادامه بدم! یه توضیحاتی دیگه هم هست که بد نیست بگه بعدا بنویسمشون.