نیست که هی واسم حوله بذاره رو بخاری گرم شه بده بعد بذاره رو صورتم تا دندونم آروم بگیره که! مجبورم هرچی آهنگ مزخرف دم دستم هست پلی کنم با صدای حداکثر تا شاید یکم حواسم پرت بشه.

* حالم بهم خورد اینقدر از عشق یک طرفه و رفتنِ یار و تنهایی و کوفت و زهر مار شنیدم! خداییش اینا خودشون خسته نمی‌شن اینقدر با این یه موضوع می‌خونن؟ خب رفت که رفت دیگه! صد بار که نمی‌ره که. یه بار رفت تموم شد. خدافظ که رفتی! شب بخیر!

این دندون‌دردِ ما نمی‌ره در فراقش ترانه بسراییم!

---

بالاخره فرصتی دست داد که مفاتیح‌الحیات جوادی آملی عزیز رو تهیه کنم. سر فرصت می‌خونم حتما.

---

نیم ساعت بعد: صدای بلند جواب نداد. مدت‌ها بود که همچین دردی نداشتم. به شدت داره اذیت می‌کنه نصفه شبی. کدوئین که جواب نمی‌ده چیز دیگه‌ای هم ندارم.

الان متوجه شدم که خودم تو جمله‌ی اول از رفتن و اینکه یکی نیست و اینا نوشتم! هه هه!

مُردم! :(